De zonnekracht van Sint Janskruid

10 Jun, 2011

Door: Alex Leupen en Mirjam van Zweeden

Met de zonnewende, als de zon zijn grootste kracht heeft, bloeit het Sint Janskruid. De plant maakt, met zijn gele stervormige bloemetjes aan de toppen van de takken, een zonnige indruk. De zonnekracht is dan ook een belangrijk thema van het Sint Janskruid. Hier kijken we met homeopatische en fytotherapeutische blik naar deze plant.

Vroeger viel de zonnewende precies op Sint Jan, een van oorsprong katholiek feest, waarin de geboorte van Johannes de Doper wordt gevierd. Sint Janskruid behoort tot het plantengeslacht Hypericum (hertshooi), dat bekend staat om zijn geneeskrachtige werking.

Wellicht verwijst deze naam naar de zonnegod uit de Griekse mythologie, Hyperion. In de Germaanse mythologie komt Sint Janskruid ook voor als Balderkruid. De goden lieten dit kruid ontspruiten uit het bloed van de geliefde zonnegod Balder. Balder werd dodelijk verwond toen de god Loki hem uit jaloezie om zijn populariteit raakte met een van maretak gemaakte speer. De maretak was de enige die zich afzijdig hield toen de planten en dieren zworen Balder nooit met één haar te krenken. Als je een blaadje tegen het licht houdt zie je nog de gaatjes die door de speer zijn gemaakt.

‘Emotioneel afgesneden van iets in hun leven’

Het achtervoegsel ‘perforatum’ in de botanische naam slaat op deze schijnbare gaatjes. In feite zijn het doorschijnende oliekliertjes. In de middeleeuwen gebruikte men de plant als ‘duivelsverjager’. Aan de zolder van de huizen hing men boeketjes met Sint Janskruid om zich te beschermen tegen kwade geesten en heksen. In de moderne tijd kan je het uitdrijven van het kwaad terugvinden in het behandelen van depressies met de in Sint Janskruid voorkomende stoffen hypericine en met name hyperforine.