Diagnostiek: zien we de ‘gehele’ mens?
10 Jun, 2016
Door: Toine de Graaf en Fleur Kortekaas
Het Griekse woord ‘diagnosis’ betekent onderscheiding. Het diagnostisch proces is dan ook bedoeld om onderscheid te maken tussen gezonde en zieke personen, tussen verschillende stadia en ernst van een aandoening. De natuurgeneeskundige wil daarbij de ‘gehele’ mens waarnemen, in zijn volledigheid en in samenhang met alle lichaams- en omgevingssystemen. Toch lijkt enige bescheidenheid op zijn plaats, want zo gemakkelijk laat het menselijk mysterie zich niet kennen. Bovendien is er de les van de Ryoanji Zen Tuin. Voldoende redenen om je diagnostische oordelen te blijven heroverwegen en alert te zijn op valkuilen.
Ben ik als natuurgeneeskundige ‘goed’ in diagnostiek? Het is een vraag die je jezelf misschien nog nooit hebt gesteld. En als je dat wel hebt gedaan, was het waarschijnlijk niet eenvoudig een antwoord te formuleren. Want wat zijn precies de kenmerken van een goede ‘diagnosticus’? En hoe kom je van jezelf te weten of je die kenmerken hebt?
Lees het gehele artikel vanaf pagina 28 in het VNGK 4/16. Wilt u het hele artikel als PDF ontvangen? Bestel het dan hier voor € 3,50. Bronvermelding: 1. Aakster, C., Kortekaas, F. (2015). Natuurgeneeskunde. Uitgeverij AnkhHermes, Utrecht. 2. Groves, M., O’Rourke, P., Alexander, H. (2003). The clinical reasoning characteristics of diagnostic experts. Medical Teacher, 25(3), 308-313. 3. Sarris, J. & Wardle, J. (2010). Clinical Naturopathy: an evidence based guide to practise. Elsevier, Australia. 4. Steenveld, M. (2011). Het verrukkend wonderlijke en verdervend rampzalige. Overpeinzingen van een reiziger in Japan. Valkhof Pers, Nijmegen.