Waarneming tijdens vakanties en ziekte

25 Jun, 2018

Door: Tine Goedhart

‘Tine, als jij van de zomer een maand naar die tempel in Taiwan gaat en daarna drie weken heel goddelijk met B uit zeilen bent, hoe doe je dat met je praktijk?’ Ruut stelt zulke vragen op de een of andere manier altijd als haar vingers me echt zeer doen en niet mis prikken. Niet dat ze ooit mis prikt, maar op zulke momenten ben ik me er gewoon meer van bewust. Ik ‘hmpf’ in het gat van de massagetafel en heb uitstel met antwoorden tot ik na de behandeling onder een handdoek lig bij te komen.

Ruut vat de vraag samen: ‘Heb jij praktijkvervanging geregeld?’ Nee dus. Ik zorg dat ik in mijn vakanties geen afspraken maak, ben per mail, telefoon en whatsapp prima bereikbaar en dat is dat. We kijken elkaar eens aan. Ruut heeft ook geen waarneming geregeld in haar praktijk. Is bereikbaar zijn genoeg? Als ik erover nadenk, is het antwoord toch ‘nee, dat is niet genoeg’. Zeker niet omdat ik deze zomer in het boeddhistische klooster in Taiwan inderdaad dagen aan een stuk compleet uit de lucht ben, dat hebben de monniken en nonnen ons vooraf al duidelijk gemaakt. Wat is dan een goede en handzame manier om de waarneming van mijn praktijk te regelen? Natuurlijk maak je geen afspraken voor de weken dat je op reis of afwezig bent. Geplande dingen zijn altijd makkelijker. En wat dan in noodgevallen? ‘Noodgevallen? Ach kom’, gebaart Ruut met haar hoofd. Inderdaad, noodgevallen hebben we niet zo gauw. Een noodgeval verwijs je linea recta door naar de huisartsenpost, die komen niet bij ons en onze klanten weten ook hoe we daar tegenaan kijken. Maar toch: een klant kan klachten hebben waarbij het wel heel fijn is als hij niet een aantal weken hoeft te wachten op behandeling, maar bij een vertrouwde vreemde zo terecht kunnen.

En wat dan als je ziek wordt? We hebben allebei de mazzel dat we niet langdurig ziek geweest zijn en onze vakanties zorgvuldig plannen. Ondanks dat zij in Kortenhoef en ik in Heerenveen zit, kunnen we prima elkaars waarnemers zijn: we hebben beiden klanten uit het hele land en niet persé uit de naaste omgeving van de praktijklocatie. Ik vraag het een collega-therapeut: die heeft juist wel in zijn woonplaats de waarneming geregeld met een collega. Beiden publiceren dat op hun website, die Ruut en ik geen van twee hebben.

Ruut gaat in Nederland op vakantie. Als zij in haar vakantie gebeld wordt door een klant met een acuut probleem kan ze die zo naar mij verwijzen, haar klant merkt niet of ze ergens op een terrasje zit of in haar eigen achtertuin. Ik besluit om mijn klanten een mail te sturen waarin ik Ruut voorstel, haar gegevens vermeld en haar vakbekwaamheid uitleg. Volgens mij hebben we onze zaakjes dan netjes geregeld. Ik let er natuurlijk wel zorgvuldig op dat ik de mailadressen van mijn klanten in de bcc-adresbalk van mijn mail intik. Niks is zo akelig als goede bedoelingen die de mist in gaan door een onzorgvuldige uitvoering. Als je ook zoiets wil doen, is dat belangrijk om op te letten. Anders krijgen je klanten, zo net voor de invoering van de AVG, een beetje een naar en onverzorgd gevoel, omdat hun mail-adresgegevens bij een hele groep mensen ligt die ze niet kennen.