Paddo’s en paradise

17 Aug, 2011

Door: Mirjam van Zweeden en Alex Leupen

‘Oohhh, weet je hoe mooi alles is als je paddo’s gebruikt’, vertelt een vrouw met wie ik op een feestje over dit thema aan de praat raak. ‘Het is net of alles in de natuur direct met je in contact staat, of je er helemaal in opgenomen bent. Alles vibreert en glanst alsof je een extra dimensie waarneemt die tot je hart spreekt.’ ‘En daarna?’, vraag ik. ‘Ja, dan lijkt alles zo vlak en kleurloos en heb ik soms wel een paar dagen een beetje een leeg gevoel…’

Ik moet denken aan een satsang bijeenkomst met Isaac Shapiro waarbij hij een man voor zich heeft die hem vertelt dat zijn probleem is dat alles voor hem ‘boring’ voelt. Isaac vroeg hem zich te focussen op wat hij op dit moment beleeft. ‘I feel nothing’, zei hij na een tijdje, ‘I don’t like it’. ‘Okay, it is boring now?’, vroeg Isaac. ‘Yeah’, zei de man, ‘It is and I want to get rid of it’. Een enkeltje ‘paradise’ zou wenselijk zijn. ‘Het nu’ mag dan ‘the place to be’ zijn, maar als je erin bent, wil je eruit. Toch brengt een ‘escape to paradise’ je vaak nog verder van huis.

De complete column leest u op pagina 39 in VNGK 5/11