Medische basiskennis: Evenwichtsstoornissen

13 Feb, 2013

Door: Els Smits

Enige tijd geleden belde een cliënt mij op om een afspraak te maken. Haar klacht was draaiduizeligheid, BPPD. Hoewel ik me zeker iets bij draaiduizeligheid kon voorstellen, kende ik de afkorting BPPD niet. Een teken om op zoek te gaan naar meer informatie, voordat de cliënt in kwestie bij me zou komen. Nog voordat zij kwam, werd ik onaangenaam verrast door extra informatie uit onverwachte hoek: mijn eigen ervaring. Ik kreeg namelijk zelf met heftige duizelingen te maken. Hoe toevallig kan dat zijn?

Mijn klacht en die van mijn cliënt hadden wel verschillen. Er zijn meerdere evenwichtsstoornissen waar een mens mee te maken kan krijgen. Het riep direct ook weer de herinnering op aan een vriendin, een jaar eerder, die haar auto langs de kant van de weg moest zetten omdat alles voor haar ogen begon te draaien vanwege een plotselinge aanval van de ziekte van Ménière. Had ik die misschien ook? Of iets veel ernstigers? Dat ik plotseling mijn hoofd helemaal niet meer kon bewegen, omdat alles als een gek begon te tollen, was heel beangstigend. Misselijkheid en overgeven waren directe gevolgen ervan. De huisarts stelde me gerust met de mededeling dat het niet ernstig was. Wat ik had, heette neuritis vestibularis en de enige remedie was een paar dagen tot een week in bed blijven. Dat was overigens ook het enige wat ik kon.