Over vitamine C en de dosering: oud nieuws

02 Mar, 2015

Sinds Linus Pauling bekendheid gaf aan het belang van vitamine C voor onze gezondheid, gebruiken veel mensen extra vitamine C. Hoge doseringen vitamine C (1000 mg of meer per dag) zijn niet ongebruikelijk in de orthomoleculaire voedingsleer. Maar hebben zulke hoge hoeveelheden wel zin?

Nota bene het Linus Pauling Institute maakte een overzicht van de huidige stand van farmacokinetische studies naar vitamine C. Het gehalte aan vitamine C in het plasma wordt beheerst door drie primaire mechanismen: intestinale absorptie, weefsel transport en reabsorptie in de nieren. In reactie op orale inname van 30-100 mg vitamine C stijgt de plasma vitamine C concentratie snel, tot verzadiging (60-80 micromol/L) bij hoeveelheden tussen de 200 en 400 mg. Vitamine C wordt voor 100% opgenomen in doseringen die niet hoger zijn dan 200 mg per keer. Zodra plasma vitamine C is verzadigd, wordt er geen vitamine C meer opgenomen en wordt het via de urine weer uitgescheiden. (Levine et al., 1996)(Levine, Wang, Padayatty, & Morrow, 2001). Zoals u ziet aan de jaartallen van deze studies is dit oud nieuws waarin staat dat 400 mg de maximaal opneembare doses lijkt te zijn, bij voorkeur te doseren in twee keer per dag 200 mg.

Absorptie van synthetische vitamine C of vitamine C in een vitamine C rijk kiwi extract was bovendien gelijk aan elkaar (Carr, Bozonet, & Vissers, 2013). Volgens het Linus Pauling Institute is er geen verschil en biologische activiteit tussen natuurlijke of synthetische vitamine C. Opname uit zogenaamde time-release tabletten is 50% lager dan opname uit poeder, kauwtablet of gewone tablet (Yung, Mayersohn, & Robinson, 1982).

Hoog tijd om de inzichten bij te stellen over doses van meer dan één gram vitamine C per dag. Recente publicaties blijven het belang van extra vitamine C voor onze gezondheid aantonen. Maar het lijkt erop dat doseringen van 1000 mg vitamine C per dag niet meer van deze tijd zijn.

Dit regulatiemechanisme gaat overigens niet op voor intraveneuze toediening van grote hoeveelheden vitamine C. Via het infuus is het mogelijk een 7 keer hogere plasmaverzadiging te bereiken dan via orale hoeveelheden (Padayatty et al., 2004).

Meer ‘nieuws’ over vitamine C is hier te vinden.

Bronnen:
Carr, A. C., Bozonet, S. M., & Vissers, M. C. M. (2013).  A randomised cross-over pharmacokinetic bioavailability study of synthetic versus kiwifruit-derived vitamin C. Nutrients, 5(11), 4451–61. doi:10.3390/nu5114451
Levine, M., Conry-Cantilena, C., Wang, Y., Welch, R. W., Washko, P. W., Dhariwal, K. R., … Cantilena, L. R. (1996). Vitamin C pharmacokinetics in healthy volunteers: evidence for a recommended dietary allowance. Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America, 93(8), 3704–9. Retrieved from http://www.pubmedcentral.nih.gov/articlerender.fcgi?artid=39676&tool=pmcentrez&rendertype=abstract
Levine, M., Wang, Y., Padayatty, S. J., & Morrow, J. (2001). A new recommended dietary allowance of vitamin C for healthy young women. Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America, 98(17), 9842–6. doi:10.1073/pnas.171318198
Padayatty, S. J., Sun, H., Wang, Y., Riordan, H. D., Hewitt, S. M., Katz, A., … Levine, M. (2004). Vitamin C pharmacokinetics: implications for oral and intravenous use. Annals of Internal Medicine, 140(7), 533–7. Retrieved from http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15068981
Yung, S., Mayersohn, M., & Robinson, J. B. (1982). Ascorbic acid absorption in humans: a comparison among several dosage forms. Journal of Pharmaceutical Sciences, 71(3), 282–5. Retrieved from http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7069582