Biomimicry en gezondheid

12 Dec, 2017

Door: Els Smits

De natuur vindt al 3,8 miljard jaar oplossingen voor de uitdagingen waar het voor komt te staan, op een duurzame manier. Ieder organisme, soort of ecosysteem in de natuur volgt daarbij altijd en zonder uitzondering een zestal levensprincipes. Wij kunnen daarvan leren. Imitatie van de strategieën van de natuur kan ons een duurzamere wijze van leven en functioneren opleveren. Twee internationale biomimicry-experts Anjan Prakash uit India en Toby Herzlich uit de VS deelden met ons hun gedachten over de lessen vanuit de biomimicry in relatie tot de gezondheid van de mens.

In alle vroegte heb ik een skype-gesprek met Anjan Prakash. Ik heb haar vooraf een paar vragen gestuurd over de kijk vanuit biomimicry op gezondheid en hoe dat functioneert in de natuur. Anjan: ‘De moderne mens is zich sinds de industriële revolutie begonnen af te scheiden van de natuur en kwam geleidelijk aan op minder natuurlijke plekken terecht. Vervolgens voelden we ons machtiger dan de natuur, wat die scheiding alleen maar groter maakte. Maar wij zijn biologische organismen. Alles wat van toepassing is op de natuur, is van toepassing op ons. Ik vind het van essentieel belang dat wij, als deel van de natuur, ons contact met de natuur herstellen. Die verbinding is er al, maar we zijn het vergeten. Als we dat contact weer weten te herstellen en naar ons lichaam luisteren, zullen we begrijpen dat we moeten reageren op de cyclussen van de natuur, zoals het dag- en nachtritme en de seizoenen. Als het koud is, wat wil je lichaam dan doen? Als het warm is, wat wil je lichaam dan doen? Of als het ochtend of avond is. Het is belangrijk dat we ons leren afstemmen op de boodschappen die het lichaam ons geeft.

Oorspronkelijke, inheemse gemeenschappen beschouwen zichzelf niet als gescheiden van de natuur. Daarom zien zij ook alles wat te maken heeft met gezondheid of het menselijk lichaam als een reflectie van wat er met het land om hen heen gebeurt. Die verbinding is enorm diep. Zelfs de manier waarop ze zichzelf helen is vergelijkbaar met hoe de natuur zichzelf heelt, omdát ze in de natuur leven. Elk natuurlijk ecosysteem, elk organisme in de natuur, respecteert continu het ritme en de cyclussen van de natuur. Ze weten intuïtief wanneer en hoeveel ze moeten rusten om te herstellen. En omdat ze daar zo goed op ingesteld zijn, evenals op de boodschappen uit de natuur, is er nooit een accumulatie van symptomen. Het zelfhelende vermogen krijgt dan de kans om haar werk te doen. Als een leeuwin verslagen wordt of gewond raakt gedurende de jacht, gaat ze niet door met jagen. Haar directe instinct is zich terug te trekken in een grot om eerst volledig te herstellen, voordat ze opnieuw op jacht gaat. Ze weet dat als ze gewond is en toch gaat jagen, de kans dat ze zelf gedood wordt veel groter is. Dus ze is liever een paar dagen uitgehongerd dan dat ze probeert te een prooi te vangen als ze niet optimaal functioneert.