… Burn-out

20 Feb, 2017

Door: Karlien Bongers

Uitgeblust, opgebrand, leeggelopen: helaas, ook ik ken het van dichtbij. De eerste keer dat het me overkwam zat ik als kinderchirurg in opleiding op een krukje in de operatiekamer, terwijl de kleine tirannieke professor een bijzondere laparoscopische ingreep deed. Ik was al weken moe en door een hoestbui van mijn zoveelste verkoudheid bewoog de camera. De professor reageerde furieus. Ik heb de camera afgegeven, mijn krukje verlaten en ben naar huis gegaan. De eerste weken kon ik alleen maar huilen. Toen het lente werd, heb ik me lichamelijk afgebeuld en mijn woonschip gerenoveerd. Maanden en vele therapeutische gesprekken later ben ik niet als kinder- maar als algemeen chirurg aan het werk gegaan.

De tweede keer was minder duidelijk. Ik was eigen baas, had controle over mijn eigen tijd en hoefde niet aan de verwachtingen van anderen te voldoen. Heel sluipend in de loop van jaren werd ik minder energiek, kreeg last van allerlei pijntjes en zag meer moeilijkheden dan uitdagingen. Toen de gastro-enteroloog me vertelde dat mijn darmslijmvlies geen voedingsstoffen meer kon opnemen begreep ik waarom mijn lichaam opgebrand was.