VNIG, nummer 4/2025

24 Jun, 2025

In de juni editie staat o.a. een mooi artikel van Rita van Parys over 'Verhoogde levenskwaliteit met essentiële oliën'.

* Trouwjurk, door Els Smits
* Genezen en helen, door Marianne Kolkena
* Verhoogde levenskwaliteit met essentiële oliën, door Rita van Parys 
* De taal van aanraking bij dementie, door Klara van Zuijdam van Tuijl 
* Zorg voor de ziel in overgang, door Anita Stal 
* Kwaliteit van leven, door Marieke Lebbink
* De praktijk van Berthe Volbeda, door Ingrid van Dijk 
* Veroudering, door Annelies van Scheppingen 
* Integrale behandeling van lymeneuroborreliose, door Gerrie Hasselaar 
* Cultuurverandering van de zorg, door Sanderijn Hubertse 
* Voltooiing van het leven, door Els Smits 
* Ontwikkeling in de Integrale Psychiatrie, door Fleur Kortekaas 
* Kwalitatief onderzoek in Amsterdam Zuidoost, nieuws van RBCZ 
* Krachtige samenwerking reduceert ggz-wachtlijsten, door Jessica van der Veen 
* Weg van social media - maar dan?, door Brenda Dekkers 
* Palliatieve reflectie, door Karlien Bongers

Voorwoord: Trouwjurk

Een paar jaar geleden werkte ik enige tijd in een hospice als vrijwilliger. Tijdens de avonddiensten gaven de vrijwilligers voetinwrijvingen aan de bewoners die daar prijs op stelden. Door mijn achtergrond als massagetherapeut had ik daar affiniteit mee. De inwrijvingen werden als een groot geschenk ontvangen door de mensen die ik in het algemeen als bijzonder dankbaar ervaarde.
Het was zo'n andere wereld waar ik binnenstapte als mijn dienst begon. Een wereld waarin heel veel alledaagse dingen niet meer zo belangrijk waren. De gesprekken die ik had met bewoners, hun naasten, personeel en andere vrijwilligers waren bijna altijd rijk en voedend.

Eén bewoner kan ik me nog heel goed heugen. Het was een vrouw van ongeveer mijn leeftijd en wij hadden direct een klik met elkaar. Zij en haar partner wilden nog trouwen voordat ze stierf. Dat werd met veel zorg mogelijk gemaakt binnen het hospice. De avond voor de trouwdag vroeg ze me haar nagels te veilen. Daarna volgde de voetinwrijving en kon ze lekker gaan slapen.
De verpleegkundige vroeg me later die avond of ik haar trouwjurk zou kunnen strijken. Ja, ook dat kan onder palliatieve zorg vallen. Het was een mooie witte linnen jurk zonder tierelantijntjes. Trouwen was belangrijk, maar de poespas mocht bescheiden blijven. Toen de volgende dag de plechtigheid plaatsvond, had ik geen dienst. Wel zag ik later de foto's van het trouwen en van hun korte huwelijksreis. Niet lang daarna overleed ze. Ze had af kunnen ronden in haar leven wat voor haar belangrijk was.

In het hospice leerde ik veel. En een van die lessen was hoe ontzettend veelzijdig, heilzaam en belangrijk palliatieve zorg kan zijn in de laatste levensfase.

Met hartelijke groeten,

Els