VNIG, nummer 1/2018

12 Dec, 2017

In de januari/februari editie staat o.a. een mooi artikel van Marilène Dols over ‘Het bos in met al je zintuigen’.

* Levenskracht, door Ellen Vunderink
* Biomimicry en gezondheid, door Els Smits
* Het bos in met al je zintuigen, door Marilène Dols
* Alles is relatie, door Henne Arnolt Verschuren
* De kracht die altijd gezondheid nastreeft, door Anna Myrte Korteweg
* Wood Wide Web, door Els Smits
* De gezondheidszorg als ecosysteem, door Els Smits
* Planetree in het HagaZiekenhuis, door Anna Myrte Korteweg
* Het innovatieve ‘ecosysteem’ van Buurtzorg, door Fleur Kortekaas
* Kijken met je hart, door Anna Myrte Korteweg
* Aandacht in Europa voor reflexologie onderzoek, door Geeske Lanting
* De praktijk van Connie van der Arend, door Karin de Jonge
* Laat de voeten praten, door Luise-Anna Kroon
* BTW revisited, door Tine Goedhart
* Haal meer uit je website, door Brenda Dekkers
* De natuur is alles omvattend, door Karlien Bongers
* Preventie en integrale gezondheidscentra, door Frans Kusse

Voorwoord: Levenskracht

Ooit, in een jaar dat ik het moeilijk had met mezelf en mijn omgeving, kwam ik er in het voorjaar niet toe om in de tuin te werken. In augustus, toen de zomer me voldoende had verwarmd, kreeg ik weer inspiratie en ging ik aan de slag alsof de lente zou gaan beginnen. Zo zaaide ik onder andere lathyrus in een mooie grote pot. Na een paar weken kwamen zachte ronde blaadjes boven de aarde. Ze groeiden alsof ze een stralende zomer tegemoet gingen. In de herfst, toen de bladeren van de bomen vielen, had de lathyrus haar fijne ranken geweven om de plantensteun. Ze was een prachtige volle plant geworden.

En ze bleef dus staan op het terras, vlak voor de tuindeuren. Elke dag keek ik met verwondering en bewondering naar haar. Tussen de gouden herfstkleuren viel ze op met haar groene verse blad. Het werd winter, een echte koude winter met sneeuw en ijs. Ik zette haar zo dicht mogelijk tegen het huis aan. Op een dag kwam ik beneden en lag er toch een stevige laag sneeuw op mijn lathyrus. Toen de sneeuw gesmolten was, was er tot mijn verbazing niets aan haar uiterlijk veranderd. Al het blad was nog even groen. In de lente werden de lathyrusblaadjes geel en vielen ze op de grond. En net toe ik van plan was om haar op de composthoop te leggen, zag ik het begin van knopjes. Hartje zomer begon deze lathyrus te bloeien op het oude hout. Prachtige paarse, roze en lila bloemen en kale gele takjes.

Inmiddels is het een jaar of vijftien geleden dat dit zich afspeelde. Nog steeds als ik het moeilijk heb, komt het beeld van deze lathyrus terug op mijn netvlies. Ze liet me zien dat alles mogelijk is als ik me verbind met mijn levenskracht.

Met een natuurlijke groet,